[Napomena urednika] Ova serija članaka predstavlja srpski prevod knjige "Kako avet komunizma vlada svetom" prvobitno objavljene u listu The Epoch Times, a čiji su autori urednički tim "Devet komentara o Komunističkoj partiji".
Sadržaj knjige
Kako avet komunizma vlada svetom: Predgovor
Kako avet komunizma vlada svetom: Uvod
1. poglavlje: Strategije aveti za uništavanje čovečanstva
2. poglavlje: Evropski koreni komunizma
3. poglavlje: Tiranija na Istoku
4. poglavlje: Izvoz revolucije
5. poglavlje: Infiltriranje na Zapad
6. poglavlje: Pobuna protiv Boga
7. poglavlje: Uništavanje porodice
8. poglavlje: Kako komunizam seje haos u politici
9. poglavlje: Komunistička ekonomska zamka
10. poglavlje: Degradacija pravosudnog sistema
11. poglavlje: Skrnavljenje umetnosti
12. poglavlje: Sabotiranje obrazovanja
13. poglavlje: Mediji - glasnogovornici komunističke aveti
14. poglavlje: Popularna kultura - prepuštanje dekadenciji
15. poglavlje: Komunistički koreni terorizma
16. poglavlje: Komunizam u pozadini pokreta za zaštitu čovekove okoline
17. poglavlje: Globalizacija - komunizam u svojoj srži
18. poglavlje: Globalne ambicije Komunističke partije Kine
Kako avet komunizma vlada svetom: Zaključak
Šta sadrži ovaj nastavak?
15. poglavlje: Komunistički koreni terorizma
Uvod
1. Državni terorizam u komunističkim režimima
2. Kako su komunistički režimi izvozili teror
3. Komunističko poreklo islamskog ekstremizma
a. Sayyid Qutb: Marks islamskog ekstremizma
b. Lenjinistička avangarda Džihada
c. Komunistička jezgra islamskog ekstremizma
d. Qutb i uspon terorizma
e. Kako je komunizam napravio žrtve od običnih muslimana
4. Komunistička partija Kine podržava terorizam
a. KPK podržava Yasser Arafatove terorističke akte
b. Veza KPK i Al-Qaede
5. Prikriveni pakt između terorizma i Zapadne radikalne levice
Zaključak
Bibliografija
15. POGLAVLJE: KOMUNISTIČKI KORENI TERORIZMA
Uvod
Jutra 11. septembra 2001, teroristi su kidnapovali putničke avione i udarili njima u kule bliznakinje Svetskog trgovačkog centra u Nju Jorku, kao i u Pentagon u Vašingtonu, ubivši oko 3.000 ljudi. To je bilo prvi put, od japanskog napada na Pearl Harbor, da je SAD pretrpela udarac takvih razmera na svojoj teritoriji. Napadi 9/11 su uticali na ceo svet. SAD je pokrenula globalni „rat protiv terora“, srušivši islamski režim u Avganistanu i diktaturu Sadama Huseina u Iraku.
Od tada se javnost upoznala sa terorističkim pokretima i njenim predstavnicima, kao Al-Qaeda i Osama bin Laden. Malo ljudi, međutim, zna za bliske odnose terorizma i komunizma.
Pojmovi „terorizam“ i „teroristički“ su se prvi put pojavili 1975. godine kao referenca na Vladavinu Terora u vreme Francuske Revolucije, koja je utemeljila komunistički pokret (vidi drugo poglavlje). [1]
U modernom svetu, terorizam ima 3 oblika: državni terorizam u komunističkim režimima; terorističke aktivnosti koje su, van svojih zemalja, izvodili agenti komunističkih režima u svrhu rasprostranjivanja nasilne revolucije i islamski ekstremizam, koji mnogo od svoje ideologije i metoda duguje komunizmu.
1. Državni terorizam u komunističkim režimima
Komunistički vek je bio vek laži, nasilja i ubijanja. Terorizam je, naročito, bio važna alatka komunista u rasprostranjivanju svoje ideologije širom sveta. Uspon komunističkog režima, bez izuzetka, dovodi do mobilizacije državne mašinerije da uvede užasavajuću brutalnost. Takva državno sponzorisana represija je državni terorizam.
Vladimir Lenjin se oslonio na terorizam da zgrabi vlast u Rusiji. 1918 godine Feliks Dzeržinski, koga je Lenjin smatrao herojem revolucije zbog njegove uloge direktora Sveruske vanredne komisije (Čeka), je rekao: „Mi podržavamo organizovani teror – to treba otvoreno priznati.“ [2]
Marksista, Karl Kaucki, koji je 1919 objavio Terorizam i komunizam, je dao opširni pregled o onome što će se dogoditi pod diktaturom proletarijata kog je Lenjin pokušao da osnuje. Razmatrajući nasilje Francuske revolucije, Kaucki je zaključio da su Lenjinovi boljševici nasledili teroristički karakter Jacobinaca I da će sa time da nastave. [3]
Juri N. Afanasjev, Ruski istoričar, je krivio Lenjina za osnivanje politike državnog terora, nasilja i bezakonja. „Nasilje je zapravo naša cela istorija.“ rekao je Afanasjev [4]
Nakon formiranja Sovjetskog Saveza, komunistički režimi Josefa Staljina, Mao Cetunga, Pol Pota, Fidel Kastra, Erich Honeckera, Nikolae Čaušeskua, Kim Il Sunga i drugih diktatora su u potpunosti zavisili od ubijanja, da bi održali svoju vlast. Nasilje i varvarstvo njihovog državnog terora su pomenuti u pređašnjim poglavljima.
Nasilje i ubijanje je samo jedan deo programa komunističkog terora. Još razornije je kako komunizam koristi kombinaciju političke snage i versku vatrenost da indoktrinira ljude kulturom komunističke partije, usađujući seme prevare, mržnje i nasilja kako bi se prenosili s pokoljenja na pokoljenje.
2. Kako su komunistički režimi izvozili teror
Namećući državni terorizam svojim ljudima, komunistički režimi su van svojih zemalja podržavali terorističke organizacije u svrhu podsticanja revolucije ili destabilizacije suparničkih država.
Antikomunistički stručnjak Brian Crozier, osnivač i direktor Instituta za studije konflikata, je proveo decenije proučavajući vezu između komunizma i terorizma i objavio je mnogo knjiga i radova navodeći detalje svojih uvida. On je bio pomoćnik anti-komunističkih lidera, poput Ronalda Regana i Magaret Tačer, u analiziranju komunističkog korišćenja terora. [5]
Stanislav Lunev, bivši oficir Sovjetskog glavnog vojnog obaveštajnog direktorata (GRU), koji je prebegao na Zapad, je optužio GRU da je bio jedan od glavnih mentora terorista širom sveta. [6]
Mnoge ekstremističke grupe koje su izvele napade protiv SAD, među njima Popularni front za oslobođenje Palestine, komandosi japanske Crvene armije, italijanske Crvene brigade, frakcija nemačke Crvene armije, turski krijumčari oružjem i južnoameričke gerile, su imali podršku sovjetskog KGB-a.
1975. godine Richarda Welcha, direktora CIA kancelarije u Atini, su ubili grčki marksisti. [7] 1979. godine vrhovni NATO zapovednik, Aleksander Haig je bio meta napada frakcije Crvene armije blizu Brisela. Tri njegova telohranitelja su bila ranjena kad je bomba eksplodirala ispod njihovih vozila, a onda je usledila bomba ispod vozila zapovednika. Jula 1989. godine, general Frederick J. Kroesen, zapovednik Centralne grupe vojske NATO-a, bio je ranjen u Heidelbergu, Zapadna Nemačka, kad su članovi frakcije Crvene armije ispalili protivtenkovsku raketu na njegovo oklopno vozilo.
Najuticajniji oblik modernog terorizma je bio, međutim, radikalni Islam koji je odgajao sovjetski blok kao sredstvo destabilizovanja sveta Muslimana.
U prvom delu 20-og veka, Bliski Istok je pripadao kolonijalnoj oblasti Zapada. Kako su ljudi u tom području stekli nezavisnost, Sovjetski Savez je zgrabio priliku da među njima dobije uticaj. Danas se Bliski Istok nalazi u komplikovanoj i haotičnoj situaciji koja je nastala zbog suprotnosti muslimanskih denominacija, Arapsko-izraelskog sukoba, hladnog rata, politike oko nafte i sukoba civilizacije Zapadnog i islamskog kulturnog područja.
U takvom ambijentu je Sovjetski savez učinio prodor u muslimansko područje. To bi se na prvi pogled moglo učiniti protivrečno. Muslimani slede islamsku veru i veruju u Alaha, dok je Marksizam-Lenjinizam ateistički i pokušava da ukloni veru. Kako se mogu pomiriti?
Komunistički pokret je sličan epidemiji koja se širi kroz sve dostupne prenosnike. Komunizam je učinio svoje prve korake ka muslimanskom području kratko nakon oktobarske revolucije, ali im to nije uspelo.
Juna 1920. godine, Boljševici su pomogli pri utemeljenju Sovjetskog režima u Iranskoj provinciji Gilan, još poznatoj kao Persijska socijalistička sovjetska republika ili Sovjetska republika Gilan. Režim je izvršio serije radikalnih reformi, uključujući zakone da obezvlasti posednike od njihovog bogatstva, što je bilo propraćeno programom protivverske propagande. Takva sredstva su se dokazala izuzetno nepopularna i taj režim je bio zbačen sledećeg jula.
Kasnije je oživeo pojam „Islamski socijalizam“. Predstavnici su bili Jaser Arafat, koji je predvodio Palestinski pokret za oslobođenje od 1969. godine do svoje smrti 2004. godine i Džamal Abdel Naser, koji je bio drugi egipatski predsednik od 1954. godine do svoje smrti 1970. godine. Palestinski pokret za oslobođenje, koji je podržavao Sovjetski Savez i Kineska komunistička partija, se bavio široko rasprostranjenim terorističkim aktima.
Alžir, Južni Jemen i Avganistan su bili pod komunističkom vlašću u različitim vremenskim periodima za vreme hladnog rata. 1979 godine Sovjetski Savez je krenuo u invaziju na Avganistan i okupirao je tu državu 10 godina u pokušaju da podupre zadnji ostatak komunističkog režima u Muslimanskoj oblasti.
Promovisanje komunizma u oblastima s jakom religijom je izazov. Pokušaji Sovjetskog Saveza da direktno izveze socijalističku revoluciju u muslimansko područje su se pokazali veoma neuspešni. Međutim, pošto sam komunizam nije uspeo da uspostavi kontrolu nad tim područjem, učinio je mnogo da izvrši uticaj na stvaranje i razvoj sadašnjeg islamskog ekstremizma.
Ion Mihai Pacepa, bivši general sa dve zvezde u komunističkoj Rumuniji, gde je bio savetnik predsednika Nikolaea Čaušeskua, u ulozi šefa inostrane obaveštajne službe zemlje i državni sekretar ministarstva unutrašnjih poslova postao je dezerter najvišeg ranga iz Sovjetskog bloka kad je pobegao u SAD, jula 1978. godine.
U njegovom članku „Ruski otisci stopala“ Pacepa je otkrio mnogo insajderskih podataka o komunističkoj podršci terorizmu na Bliskom Istoku.[8] On citira Aleksandra Saharovskoga, šefa Sovjetske inostrane obaveštajne službe, govoreći: „U sadašnjem svetu, kad je nuklearno oružje učinilo vojnu silu zastarelom, terorizam treba da postane naše glavno oružje.“
Samo 1969. godine izvedeno je 82 kidnapovanja aviona. Mnoga su bila delo PLO, uz podršku sovjetskih i kineskih komunista. Pacepa se priseća da kad je bio u poseti kancelariji Saharovskoga, primetio je more malih crvenih zastavica zabodenih u kartu sveta. Svaka zastavica je predstavljala kidnapovani avion.
Saharovski se pravio važan pred Pacepom da je taktika kidnapovanja aviona njegov lični izum. Između 1968. i 1978. godine, Rumunska uprava za sigurnost je davala nedeljnu vazdušnu isporuku vojne opreme Palestinskim teroristima u Libanonu. Arhiva o raspadu Istočne Nemačke pokazuje da je 1983 godine, istočnonemačka inostrana obaveštajna agencija poslala 1,877,600$ vredne municije za Kalašnjikov jurišne puške Libanonskim terorističkim organizacijama. Čehoslovačka je dala oslamskim teroristima 1,000 tona Semteksa-H, bezmirisnog plastičnog eksploziva.
Početkom 1970-tih, Juri Andropov, tadašnji šef KGB-a i kasnije glavni sekretar Sovjetske komunističke partije, je započeo tajnu, studiozno planiranu propagandnu kampanju da postavi seme anti-semitističke i anti-američke mržnje širom arapskog i islamskog sveta. Za svoj rad, Andropov je postao poznat kao „otac perioda dezinformacija.“ [9]
3. Komunističko poreklo islamskog ekstremizma
Teroristički napadi 11. septembra 2001. najavili su velike promene u svetu. Postupci Bin Ladena i njegove grupe Al-Qaede su bili novost na naslovnim stranama jer je pretnja islamskog ekstremizma stekla značaj.
Za veliku većinu ljudi širom sveta 9/11 došao je kao šok i tragedija. Ali u Kini, pod cenzurom KPK, reakcije su bile sasvim različite. Od internet foruma i chat soba do univerzitetskih kafeterija, veliki broj ljudi je navijao za teroriste, uz komentare poput "Dobar posao!" i "Snažno podržavamo dela pravde protiv SAD." Prema anketi od 91.701 osobe na Net Easeu, važnoj kineskoj web stranici, samo 17.8 posto ispitanika izrazilo je snažno protivljenje terorističkim napadima, dok je većina ljudi odabrala "protivljenje SAD-u" ili "najbolje tek sledi" povodom te katastrofe. [10]
Kinezi koji su se obradovali terorističkim napadima nikada nisu upoznali Bin Ladena i njegovu sortu, ali koreni njihovog toksičnog razmišljanja su isti. Kinezi su od detinjstva trovani komunističkom propagandom i kulturom Komunističke partije. Logično je, međutim, zapitati se kakvu bi to vezu moglo imati s Bin Ladenom, koji se borio protiv Sovjetskog Saveza u Afganistanu.
Ideološki izvor islamskog ekstremizma Bin Ladena može odvesti do Sayyida Qutba, egipatskog pionira islamskog terorizma, čoveka koji bi se mogao opisati kao Marks islamskog džihada [11] i koji se često naziva "kumom modernog džihada." [12]
a. Sayyid Qutb: Marks islamskog ekstremizma
William McCants, stručnjak za borbu protiv terorizma i bivši istraživač Centra za borbu protiv terorizma u West Pointu, uočio je da islamski ekstremisti često navode Qutbova učenja kada objašnjavaju svoje motive, pa mnogi smatraju sebe njegovim naslednicima.[13] Aymanal-Zawahiri, vođa al-Qaede nakon smrti Bin Ladena, smatrao je Qutbovu misao iskrom koja je zapalila vatru džihadijskog ekstremizma.
Godine 2016. stručnjak za Bliski Istok Hassan Hassan je objavio izveštaj s Carnegieevom zadužbinom za međunarodni mir pod nazivom Sektarizam Islamske države: ideološki koreni i politički kontekst. Pred kraj izveštaja Hassan je citirao popularni rezime bitne doktrine terorističke grupe ISIS: "Islamsku državu je napisao Sayyid Qutb, podučavao Abdullah Azzam, globalizovao Bin Laden, preneo u stvarnost Abu Musabal-Zarqawi, a sprovode ga Al-Bagdadis: Abu Omar i Abu Bakr. " [14]
Bin Laden i kasnije ISIS su usvojili i proširili ideologiju Qutba. Ukratko, Qutbizam je potraga za nasiljem da bi se uništilo trulo staro društvo, ili "džahilija", pozivajući džihadiste da daju svoj život za ideologiju koja će navodno dovesti do ljudskog oslobođenja. [15]
Ovaj bombastični stil podseća na spise Marksa i Lenjina i to s dobrim razlogom: Qutb je u mladosti bio član Komunističke partije, a njegove ideje su bile usađene u retoriku marksizma-lenjinizma. Robert R. Reilly, stariji kolega Odbora za inostranu politiku SAD, rekao je da je Qutb u stvari komunistička međunarodna veza za Egipatsko muslimansko bratstvo i Komunističku partiju Egipta. [16]
Rođen 1906., Qutb je učio socijalizam i književnost krajem 1920-ih i 1930-ih. Do 1950. već je dve godine studirao u inostranstvu u SAD, a nakon povratka u Egipat pridružio se Muslimanskom bratstvu. [17] Qutb je uvek imao kontakt s poručnikom u vojsci Gamal Abdel Nasserom, vođom socijalistima sklonog Pokreta slobodnih oficira.
Godine 1952., Nasser je pokrenuo vojni puč svrgavši dinastiju Muhameda Alija, prozapadnu monarhiju. Kaže se da su ovaj socijalističko-revolucionarni udar planirali Qutb i Bratstvo zajedno s Nasserom. Međutim, dok se Qutb nadao da će Nasser uspostaviti islamski režim, Nasser je umesto toga krenuo putem sekularizacije i 1954. počeo da suzbija Muslimansko bratstvo.
Qutb i Bratstvo su se pripremili za atentat na Nassera. Zavera nije uspela, a Qutb je optužen za pokušaj ubistva i zatvoren. Tokom tri godine zatvora Qutb je bio žestoko mučen. Kasnije su uslovi postali opušteniji, pa mu je bilo dopušteno da piše. U zatvoru je napisao svoja dva najvažnija dela - U senci Kurana i Ključne etape. Te dve knjige, koje pokrivaju njegove poglede na Kuran, islamsku istoriju, Egipat i Zapadno društvo, u potpunosti su prikazale njegovo propagiranje antisekularnog, anti-zapadnjačkog ekstremizma.
Qutb je jednom nakratko pušten iz zatvora. Nije iskoristio priliku da napusti Egipat i ponovno je zatvoren. Godine 1966. Qutb je osuđen zbog svoje umešanosti u zavjeru za atentat na Nassera, a pogubljen je vješanjem.
Qutbovo subverzivno razmišljanje je islamskom konceptu džihada podarilo novu interpretaciju. Kad se spomene džihad, mnogi odmah pomisle na "sveti rat". Na arapskom jeziku džihad jednostavno znači boriti se ili tući. Normalnim muslimanima to može značiti unutrašnji sukob (samousavršavanje) ili odbrambeni džihad. [18] Qutb je proširio ovu definiciju na proaktivno i neometano korišćenje nasilja u "svetom ratu" džihada i postavio svoje teorijske temelje. [19] Qutb se ponosio što je došao na vešala i postao verski mučenik.
Qutbova filozofija je smatrala da je svaki društveni sistem koji se pridržavao sekularnih zakona ili etike bio antiislamsko "staro društvo" - džahilija (nepoznavanje verske istine, što se izvorno odnosilo na društvo pre širenja Islama). Čak je i društvo koje je tvrdilo da je muslimansko i dalje moglo biti džahilija. Qutb je egipatski socijalni sistem, u kom je živeo, smatrao onim u kom je džahilija bila dominantna i zbog toga ga je trebalo svrgnuti. [20]
Prema Qutbu, džahilija je bila najveća opstrukcija i muslimanima i nemuslimanima, sprečavajući ih da ispunjavaju islamske vrednosti i zakon. Tvrdio je da je staro društvo bilo ljudima nametnuto i u tom procesu im je oduzimalo slobodu. Ti porobljeni ljudi - analogni radničkoj klasi u marksizmu - imali su pravo da vode džihad kako bi svrgnuli ugnjetavanje džahilije. Qutb je preporučivao džihad kao sredstvo oslobađanja za celo čovečanstvo, muslimansko kao i nemuslimansko. [21] Kada su Qutbove knjige postale javne, mnogi islamski čelnici smatrali su da je Qutbp reterao i smatrali su njegove ideje herezom. [22]
Qutb je nadalje pozajmio marksistički koncept "lažne svesti", koji se odnosi na prihvatanje vladarovih ideala i kulture od strane običnih masa. Koncept tvrdi da to sprečava mase da shvate svoje sopstveno ugnjetavanje i svrgnu kapitalizam u korist socijalizma. Za Qutba, oni koji žive pod džahilijom ne shvataju da su robovi, pa se zato ne angažuju u džihadu da bi se emancipovali. [23]
"Šta učiniti?" kao što je Lenjin napisao u svom pamfletu pod tim nazivom. Qutb je imao isto pitanje, pa je potražio rešenje kod Lenjina.
b. Lenjinistička avangarda Džihada
Qutbova pisma obiluju rečnikom poznatim učenicima marksizma i lenjinizma, poput "avangarda", "država", "revolucija" i slično. Situacija i izazovi s kojima se Lenjin suočavao u vreme pisanja svog pamfleta Šta treba učiniti? odražava okolnosti s kojima se Qutb suočavao dok je formulisao svoju radikalnu ideologiju. Lenjin je položio svu nadu u uspešnu revoluciju na proletersku avangardnu stranku. Qutb je kopirao ovu teoriju i zamenio lenjinističku političku stranku islamskim ekstremističkim organizacijama.
Lenjin je snažno naglasio važnost organizacije i avangarde. Utvrdio je jasnu razliku između spontanosti i svesti i uveo ideju osnivanja stranke. Prema Lenjinu, spontanim radnjama, radnici mogu da postave samo površne zahteve, kao što su povećanja plata i radnih sati u trajanju od osam sati, ali im nedostaje svest koja je potrebna za oslobađanje čovečanstva.
Lenjin je verovao da su spoljni avangardisti (obično buržoaski intelektualci, koji imaju privilegiju obrazovanja) neophodni da podstiču i indoktriniraju radnike, tako da ovi počnu da veruju da je revolucija njihov jedini izlaz i dođu do razumevanja da se samo oslobađanjem celog čovečanstva mogu sami osloboditi. Da bi u potpunosti upotrebili avangardu, neophodna je usko povezana politička stranka koja bi u potpunosti mogla da organizuje njihove aktivnosti i pruži im priliku za tajni rad profesionalnih revolucionara. Ova politička stranka, proleterska politička stranka, je avangarda proletarijata. [24]
Glenn E. Robinson, docent na Pomorskoj postdiplomskoj školi u Montereyu u Kaliforniji i naučnik iz Centra za bliskoistočne studije univerziteta u Kaliforniji - Berkeley, govorio je o radikalnom islamu: „Iako iz očitih razloga ideolozi džihada ne navode Lenjina kao inspiraciju, njihovi pojmovi i logika, posebno Sayyid Qutbova, odaju taj uticaj. Pošto se u Egiptu školovao četrdesetih godina prošlog veka, Qutb je sigurno bio izložen Lenjinovim zapisima. Dva ključna Qutbova koncepta dolaze direktno od Lenjina: jama'a (avangarda) i manhaj (program). " [25]
Izvlačeći iz suštine lenjinizma, Qutb se zalagao za organizaciju muslimanske verzije lenjinističke avangardne stranke.
"Qutb je dao isti argument za muslimanski svet", napisao je Robinson. „Velika većina muslimana je bila previše zaokupljena i korumpirana sistemom nepravedne i protiv-islamske vladavine da bi znala kako i kada ustati protiv države. Posvećena avangarda džihadskih kadrova je bila potrebna za organizovanje direktnih akcija protiv države. " [26] Takođe, „Lenjinovo insistiranje na ključnosti avangardnog detaljnog i koherentnog programa za preduzimanje i zatim konsolidaciju revolucije isto je bilo izraženo, islamskim tonom, u Qutbovim spisima.“ [27]
Za Qutba, ova avangarda koja se sastoji od onoga što on naziva "istinskim muslimanima" - ili ekstremistima - ima revolucionarnu misiju oslobađanja svih muslimana i celokupne ljudske civilizacije. Avangarda treba snažno da udari po lažnim muslimanima, sledi islamsku ideologiju kako je utvrđeno Qutbovom interpretacijom, uspostavi novu naciju zasnovanu na islamizmu i koristi nasilje za nametanje Islama ostatku sveta.
Pored avangarde, Qutbova teorija je takođe uključivala i "socijalnu jednakost", brisanje klasa, aktivnost protiv vlade i oslobađanje čovečanstva. [28] Sve ove tačke ponavljaju utvrđene ciljeve komunizma.
Nakon Qutbove smrti, njegov brat Muhammad Qutb je nastavio da izdaje njegove knjige. Knjiga Ma'arakat ul-islamski rat-Ra'samaaliyyah, objavljena 1993. godine, ponovo otkriva Qutbovu komunističku inspiraciju. Qutb oštro poručuje da je islam "jedinstven, konstruktivan i pozitivistički aqidah, koji je modeliran i oblikovan iz hršićanstva i komunizma zajedno, mešanjem na najsavršeniji način, koji uključuje sve njihove (tj. hrišćanstva i komunizma) ciljeve i povrh toga dodaje im harmoniju, ravnotežu i pravdu. " [29]
c. Komunistička jezgra islamskog esktremizma
Borba klasa je još jedna marksistička ideja koja je centralna za islamski ekstremizam. Marks je čitav svoj život pokušavao da podstiče sukobe između proletarijata i buržoazije kako bi proširio te sukobe do bespovratne tačke i konačno "rešio" sukob revolucijom. Islamski ekstremisti deluju na gotovo isti način.
Da li je uništavanje Svetskog trgovinskog centra na Manhattanu pomoglo u realizaciji ujedinjenog muslimanskog sveta kakav je želeo Qutb? Apsolutno ne. Bilo je to samo sredstvo za pogoršanje sukoba zapadnog i muslimanskog sveta. Na zapadu, teroristički napadi pobudili su mržnju prema muslimanima, i obratno u muslimanskim zemljama. [30] Metode ekstremista odražavaju promociju sukoba između proletarijata i buržoazije od strane Marksa i Lenjina kako bi se stvorili uslovi potrebni za pokretanje revolucije.
Nije preterano reći da Qutbove teorije imaju veću sličnost sa komunizmom nego sa tradicionalnim islamom. Dok islamski ekstremisti propovedaju religiozno protivljenje komunizmu, u stvari oni su apsorbovali čiste osnove komunističke revolucionarne doktrine. Kao što je jedan autor napomenuo, "Ovde navedeni argumenti su da pravi neprijatelj koji se suočava sa slobodnim svetom ostaje komunizam i da radikalni islam nije ništa drugo nego komunizam ogrnut tradicionalnim haljinama islama." [31]
Nasilni ekstremizam nije samo uveden u muslimanski svet. Zapadni kontrkulturni pokret raširio je levičarsku ideologiju po svetu, a s tim i Lenjinova teroristička učenja. Finski politički istoričar Antero Leitzinger smatra da se moderni terorizam rodio između 1966. i 1967. godine, razvijajući se u isto vreme kad i međunarodni komunistički pokret. Prema Leitzingeru, to nije slučajnost. Šezdesetih godina, dok su radikalni studentski pokreti vladali zapadom, mnogi studenti iz muslimanskog sveta, na razmeni studenata, postali su povezani s levičarskim idejama i sa sobom kući donieli levičarske koncepte poput nasilne revolucije. [32]
Godine 1974., Abdallah Schleifer, profesor medijskog istraživanja na Američkom univerzitetu u Kairu, upoznao je Aymanaal-Zawahirija, koji je kasnije postao drugi zapovednik al-Qaede. Al-Zawahiri, koji je u to vreme studirao medicinu na univerzitetu u Kairu, hvalio se da islamske ekstremističke grupe regrutuju većinu članova iz elitnih institucija, poput medicinskih i inženjerskih škola. Schleifer je odgovorio da nije iznenađen: Tokom šezdesetih godina ove škole su imale najveću koncentraciju mladih marksista. Napomenuo je da je islamizam jednostavno novi trend koji se razvio u studentskim pobunama 1960-ih.
Schleifer se prisetio: "Rekao sam: 'Slušaj, Ayman, ja sam bivši marksista. Kad razgovarate, osećam se kao da sam se vratio u Partiju. Ne osećam se kao da sam s tradicionalnim muslimanom. "[33]
Zanimljivo je da mnogi povezuju islamski ekstremizam s fašizmom (islamofašizam), pa iz različitih razloga ne pominju njegovo komunističko poreklo. Fašizam je oblik nacionalizma i nema određenu religijsku pozadinu. Kada se razmotri islamski ekstremizam s obzirom na njegov celokupni pristup i doktrinu, postaje očigledno da on ima više zajedničkog s komunizmom.
d. Qutb i uspon terorizma
Qutbovo pisanje je uticalo na mnoge mlade Arape, uključujući palestinskog intelektualca i kasnije jednog od osnivača al-Qaede, Abdullaha Yusufa Azama. [34] Izveštaj Komisije 9/11 predstavio je Qutbov uticaj na gledište Bin Ladena, a takođe je Azzama direktno nazivao "Qutbovim učenikom". [35]
Muhammad Qutb, mlađi brat Sayyida Qutba, takođe je bio jedan od glavnih prenosioca Qutbovih stavova. Muhammad Qutb je kasnije otišao u Saudijsku Arabiju i postao profesor koji je sprovodio istraživanje o islamu, a istovremeno je bio odgovoran za uređivanje, objavljivanje i promociju teorija svog pokojnog brata.
Bin Laden je čitao Qutbove knjige dok je bio student, a bio je upoznat s Muhammadom Qutbom i redovno je pohađao njegova nedeljna javna predavanja. Michael Scheuer, takođe viši istraživač u The Jamestown Foundation i bivši službenik CIA, koji je nadgledao grupu zaduženu za Bin Ladena, opisao je Muhammada Qutba kao mentora Bin Ladena. [36]
Gore pomenuti drugi zapovednik Al-Qaede, Aymanal-Zawahiri, takođe je fanatični učenik Sayyiba Qutba. [37] U mladosti je Zawahiri više puta čuo od svog ujaka o Qutbovom liku i kako je sjajno trpeo u zatvoru. [38] Nakon Qutbove smrti Zawahiri je u svojim memoarima napisao: „Nasseritski režim je mislio da je islamski pokret zadobio smrtonosni udarac smaknućem Sayyid Qutba i njegovih drugova, ali prividna smirenost na površini prikrivala je neposrednu interakciju sa idejama Sayyi Qutba i formiranje jezgra modernog islamskog džihad pokreta u Egiptu. " [39]
Godine kad je Qutb obešen, Zawahiri, koji je tada imao 15 godina, pomogao je da se formira podzemna militantna ćeliju koja je rešila " da sprovede Qutbovu viziju". [40] Nakon toga Zawahiri se pridružio egipatskom islamskom džihadu i kasnije postao mentor Bin Ladena i važan član Al-Qaede. Nakon što je Bin Laden ubijen, Zawahiri je postao vođa Al-Qaede.
Glenn E. Robinson, gore citirani stručnjak za Bliski Istok, rekao je da je u sunitskom muslimanskom svetu, Qutb najvažniji mislilac koji naglašava nasilni džihad. [41] Skoro svi koncepti i inovacije sunitskih džihadskih grupa se mogu naći u Qutbovim knjigama. [42] Iako se različite džihadijske grupe mogu razlikovati po oblicima, sve imaju jednu zajedničku tačku, a to je upotreba nasilja pod zastavom islama radi ostvarivanja političkih ciljeva. [43]
Ubistvo egipatskog predsednika Anwar Sadata 1981. godine od strane egipatskog islamskog džihada i napadi egipatske terorističke grupe al-Gammaal-Islamiya na vladine zvaničnike, sekularne intelektualce, egipatske hrišćane i turiste tokom devedesetih, su sve koraci u kampanji ostvarenja Qutbove vizije. [44]
Radikalne džihadske grupe koje slede Qutbovu ideologiju svrstavaju se u teroriste salafijskih džihadija. Robert Manne, profesor politike na Univerzitetu La Trobe u Melbourneu u Australiji nazvao je Qutba “ocem salafijskog džihadizma” i “prethodnikom Islamske države”. [45] U svojoj knjizi Um Islamske države: ISIS i ideologija kalifata, napisao je: „Pedeset godina posle pogubljenja Sayyida Qutba, ovo je ono što je postala tradicija salafijskog džihadizma, uma Islamske države. Nema više prelazaka prekretnica. Konačno smo stigli do vrata pakla. " [46]
Izveštaj Stalna pretnja: Evolucija al-Qa'ide i drugih salafijskih džihadista korporacije Rand u Americi opisao je uticaj Qutba na salafijske džihadiste, a istovremeno je navedeno više od 40 salafijskih džihadista. Aktivni su na gotovo svim kontinentima. [47]
Posmatrajući postojeće ekstremističke islamske organizacije, iako im nedostaje jedinstvena vizija i streme ideološkim unutrašnjim sukobima, postoji jedna osobina zajednička ogromnoj većini njih: Qutbov agresivni oblik džihada. Oni su u suštini nasledili Qutbov rad, a to je komunistička revolucija u drugačijem obliku.
e. Kako je komunizam napravio žrtve od običnih muslimana
Izveštaj o terorizmu iz 2011. godine koji je objavio američki Nacionalni protivteroristički centar kaže da "u slučajevima u kojima bi se mogla utvrditi verska pripadnost stradalih od terorizma, muslimani su pretrpeli između 82 i 97 posto smrtnih slučajeva povezanih s terorizmom u poslednjih pet godina." [48]
U državnim Izveštajima o terorizmu za 2016. godinu navedeno je ukupno 11.072 teroristička napada, koja su samo te godine prouzrokovala 25.621 smrtni slučaj. Pored toga, velika je verovatnoća da će se teroristički napadi dogoditi u zemljama i područjima sa većinom muslimana: „Iako su se teroristički napadi dogodili u 104 zemlje u 2016. godini, oni su bili jako geografski koncentrisani. Pedeset i pet posto svih napada dogodilo se u pet zemalja (Irak, Afganistan, Indija, Pakistan i Filipini), a 75 posto svih smrti usled terorističkih napada dogodilo se u pet zemalja (Irak, Afganistan, Sirija, Nigerija, i Pakistan). " [49]
Suprotno tome, teroristički napadi rezultovali su daleko manjim brojem smrtnih slučajeva u zapadnim zemljama. Istraživanje koje je sproveo Institut Cato u julu 2016., Terorizam i imigracija: Analiza rizika, zaključila je da su teroristi rođeni u inostranstvu ušli u zemlju, bilo kao imigranti ili turisti, pa su odgovorni za 3.024 od 3.432 ubistva koja su na američkom tlu počinili teroristi od 1975. do kraja 2015. Ovaj broj uključuje 2.983 osobe ubijene u napadima 9/11. [50] U terorističkim napadima godišnje biva ubijeno prosečno 74 Amerikanca.
Uprkos činjenici da ekstremističke grupe deluju u ime islama, njihova najveća žrtva je muslimansko društvo. To je zato što je, bez obzira na površne izgovore, prava motivacija terorizma, želja za ubistvom i uništenjem.
4. Kineska komunistička partija podržava terorizam
Komunistička partija Kine (CCP) je dugo podržavala terorističke aktivnosti u inostranstvu, uključujući one palestinskog terorističkog lidera Yassera Arafata. Pomažući u pokretanju taktike otmice komercijalnih avioprevoznika, Arafat je ciljao na američke snage i postao inspiracija za bin Ladena.
a. KPK podržava Yasser Arafatove terorističke akte
Arafat je pokrenuo Palestinski narodnooslobodilački pokret (FATAH) 1959., a državu Palestinu uspostavio u novembru 1988. Do svoje smrti 2004.je bio vodeća figura raznih palestinskih militantnih organizacija. Arafat je verovatno bio omiljeni bliskoistočnjak KPK. Kinu je posetio 14 puta i upoznao skoro svakog kineskog komunističkog vođu, uključujući Mao Zedonga, Zhou Enlaia, Deng Xiaopinga i Jiang Zemina.
1964. Arafat je osnovao al-'Asifah ("Oluja"), FATAH-ovo vojno krilo, posle čega je odmah otišao u Peking na sastanak s kineskim premijerom Zhou Enlaijem. Zhou ga je podsetio da pazi na svoju strategiju i da ne koristi kontraproduktivne parole poput onih koji pozivaju na potpuno uništenje Izraela. [51]
Osim pružanja oružja i finansijske podrške, Peking je često usmeravao Palestinu u tome kako da vodi sukob sa Sjedinjenim Državama i Izraelom, istovremeno povećavajući svoj uticaj na međunarodnoj sceni. KPK je takođe pozvala Palestince na obuku u Kini. U januaru 1965. Arafat je objavio rat Izraelu na severu Palestine koristeći svoje gerilske organizacije. Umaju 1965., Palestinska oslobodilačka organizacija (PLO) osnovala je biro u Pekingu. Kina je, bez presedana, dala birou PLO-a diplomatski tretman i otvoreno podržala PLO na raznim međunarodnim događajima.
U novembru 1988. godine devetnaesta sednica Palestinskog nacionalnog veća objavila je nezavisnost Palestinske države. Peking je to odmah priznao i uspostavio diplomatske odnose 20. novembra.
Arafat i tadašnji generalni sekretar KPK Jiang Zemin su posetili jedan drugog 2000. i 2001., u vreme kad su između Palestine i Izraela izbili veliki krvavi sukobi. Izrael je više puta osuđivao Arafata zbog njegove uloge u nasilju. Arafat je, uz podrški KPK, mogao da se suprotsavi Sjedinjenim Državama i Izraelu, a pritom je nadalje oštetio stabilnost Bliskog Istoka.
PLO i FATAH su se bavili raznim otvorenim i podzemnim militantnim terorističkim aktivnostima. Tvrdili su da je nasilna revolucija jedini način za oslobađanje zemlje, ideologija koja sledi istu doktrinu komunističkih pokreta. Arafat je bio vrlo blizak ostalim komunističkim zemljama. Bio je član Socijalističke internacionale, a FATAH je bio posmatrač u Partiji evropskih socijalista. [52]
Sjedinjene Države i Izrael su označile Arafata kao čoveka koji stoji iza brojnih terorističkih napada na Bliskom istoku. Bela kuća je identifikovala FATAH i PLO kao terorističke organizacije i zatvorila Palestinski informativni biro 1987 godine. [53]
1970. godine FATAH je planirao i izveo neuspešni atentat na jordanskog kralja Husein binTalala. [54] U septembru iste godine FATAH je pred televizijskim kamerama oteo tri komercijalna aviona iz Britanije, Nemačke i Švajcarske. Teroristi su tvrdili da je otmica aviona imala veći učinak od ubistva stotine Izraelaca u bici. [55]
1972. godine teroristička grupa Crni septembar, militantna frakcija FATAHa, izvela je teroristički masakr izraelskih sportista na Olimpijskim igrama u Münchenu. Osoba koja je planirala i izvela ovaj masakr bio je Ali Hassan Salameh, Arafatov šef sigurnosti i direktor FATAH-ove obaveštajne službe. Pored 11 ubijenih Izraelaca u napadu, poginuo je i zapadnonemački policajac. [56] Arafat je bio jedan od prvih militanata koji su u svojim operacijama ciljali nevine civile.
b. Veza KPK i Al-Qaede
KPK je imala dalekosežne interakcije s al-Qaedom, počevši od njene tajne saradnje s Talibanima, što je pružalo zaštitu Bin Ladenu. 1980. godine, osim što je poslala oko 300 vojnih savetnika mudžahidinima u Afganistanu, KPK je postavila i kampove za vojnu obuku u Kashgaru i Hotanu u Xinjiangu kako bi ih uputila u veštine poput upotrebe oružja, vojne strategije, propagande i špijunaže ,
Xinjiang je postao baza za obuku afganistanskih mudžahidina za borbu protiv Sovjetskog Saveza. Do trenutka kad se Sovjetski Savez povukao iz Afganistana, kineska vojska je obučila najmanje nekoliko hiljada džihadista. Omogućila im je mitraljeze, raketne bacače i rakete zemlja-vazduh, ukupno dve do četiri milijarde američkih dolara vrednosti. [57]
KPK je održavala bliske veze s Talibanima i Al-Qaedom pošto su Talibani prigrabili vlast u Afganistanu, kao i u periodu kada su pružali zaštitu Bin Ladenu. Iako je al-Qaida izvela terorističke napade na američku ambasadu i američku mornaricu, a Talibani su odbili da predaju Bin Ladena Ujedinjenim narodima, KPK se uvek protivila sankcijama Ujedinjenih naroda protiv Talibana. 1998. godine SAD je krstarećim raketama napao baze al-Qaede. Kineski režim platio je al-Qaidi 10 miliona dolara za kupovinu američkih neeksplodiranih bombi kako bi poboljšao sopstvenu tehnologiju. [58]
Istovremeno, KPK je nastavila da pruža osetljivu vojnu tehnologiju državnim pokroviteljima terorizma. [59] Krajem 2000. godine, Veće sigurnosti UN-a predložilo je sankcije protiv Talibana kako bi ih prisilili da zatvore terorističke kampove za obuku Bin Ladena koji se nalazio na njenoj teritoriji, ali Kina se suzdržala od glasanja. Nakon toga, KPK je nastavila tajne pregovore s Talibanima i postigla dogovor da Huawei Technologies pomogne Talibanima da uspostave obimni vojni komunikacijski sistem širom Afganistana. [60] Na dan napada 9/11, kineski i talibanski zvaničnici su potpisali ugovor o proširenju ekonomske i naučne saradnje. [61]
Još je šokantnije da su posle napada 9/11, dva kineska vojna oficira proglašena nacionalnim herojima zbog autorstva knjige pod naslovom Rat bez ograničenja, koja je objavljena 1999. godine. U knjizi su sugerisali da će, ukoliko Svetski trgovački centar u New Yorku bude napadnut, to otvoriti komplikovanu dilemu za Sjedinjene Države. Autori su takođe al-Qaidu nazvali organizacijom koja je sposobna da izvede takvu operaciju. [62] Dovoljno je reći da je koncept kineskog režima „rata bez ograničenja“ pružio teoretski smer za buduće operacije Bin Ladena.
Kad je Veće sigurnosti UN-a, posle napada 9/11, uvelo sankcije talibanskom režimu, Kina ne samo da se suzdržala od glasanja, već je poslala i vojno osoblje da podrži Talibane odmah pošto je američka vojska započela vazdušne napade u Afganistanu. Takođe, posle napada 9/11 američke obaveštajne agencije saznale su da ZTE i Huawei, dve kineske tehnološke kompanije povezane sa vojskom, pomagale talibanskoj vojsci da uspostavi telefonsku mrežu u Kabulu, glavnom gradu Afganistana. [63]
2004. godine otkriveno je da su kineske obaveštajne agencije koristile fiktivne kompanije kako bi pomogle Bin Ladenu da prikupi novčana sredstva i pere novac na financijskim tržištima širom sveta. [64]
Padom Berlinskog zida, komunistički logor se suočio s potpunim kolapsom. Nasledivši ideološku masku Sovjetskog Saveza, KPK je ostavljena da se sama suoči s ogromnim pritiskom slobodnog sveta. Kako se to dogodilo, napad 9/11 se desio upravo kad su Sjedinjene Države i slobodni svet počeli da usmeravaju pažnju na osudu komunističke tiranije. Prioriteti su se drastično promenili, a slobodni svet je morao da odustane od plana borbe protiv komunizma jer je počeo rat protiv terorizma. To je poštedelo KPK i omogućilo da se komunizam opet proširi.
Dok je zapadni svet vodio rat na Bliskom Istoku, desilo se prenošenje bogatstva velikih razmera između Kine i Sjedinjenih Država. Komunizam je bio u stanju da izgradi još jednu supersilu.
Haos koji je izazvao terorizam prouzrokovao je da slobodni svet skrene pažnju sa komunističke pretnje, odlažući glavni sukob dobra i zla, dok se isti odigrava u našem svetu.
5. Prikriveni pakt između terorizma i zapadne radikalne levice
Savremeni nemački kompozitor jednom je rekao: "To je najveće umetničko delo koje postoji u čitavom kosmosu." Nije govorio je o Beethovenovoj devetoj simfoniji, već o terorističkim napadima 11. septembra. [65]
Posle 11. septembra radikalni zapadni levičarski intelektualci radovali su se napadima i branili počinioce. Jedan američki pisac pohvalio je teroriste zbog uništavanja "Vavilonske kule" (odnosno Svetskog trgovačkog centra) kao simbola američkih zlodela. Danima nakon napada, italijanski dramski pisac i dobitnik Nobelove nagrade za književnost je rekao: "Veliki špekulanti se valjaju u ekonomiji koja svake godine ubije desetine miliona ljudi siromaštvom - pa šta je onda 20.000 mrtvih u New Yorku?" [66] Profesor na Univerzitetu Colorado-Boulder okarakterisao je one koji rade u Svetskom trgovačkom centru kao "male Eichmanne", misleći na jednog od arhitekata nacističkog holokausta. [67]
Nadajući se da će sprečiti Sjedinjene Države da izvode vojne intervencije u Afganistanu i Iraku, razne radikalne levičarske snage pokrenule su obimni antiratni protesni pokret.
Levičarski profesor na vodećem američkom univerzitetu je rekao u govoru na univerzitetu da su Sjedinjene Države "najveća zemlja terorizma" i da je Washington planirao da pokrene "tihi genocid" u Afganistanu. [68]
Levičari su držali bdenja za mir i poučavanja širom zemlje. Dok su operacije SAD-a protiv terorista u Afganistanu bile u punom jeku, profesor je otišao na dvonedeljno putovanje na indijski potkontinent, šireći glasine milionima muslimana i hindusa. Optužio je Sjedinjene Države da planiraju da ubiju glađu tri miliona ili četiri miliona Afganistanaca.
Profesor na Univerzitetu Columbia je rekao kako bi "on lično želeo da vidi milion Mogadishanaca". [69] U Bici za Mogadish, 1993. godine, borci koje je obučila Al-Qaida, postavili su zasede američkim specijalnim snagama u Somaliji, usmrtivši 18 američkih vojnika.
Antiratni pokret, pokrenut od strane radikalne levice, ciljao je na Sjedinjene Države kako bi sprečio njene napore u ratu protiv terorizma.
U februaru 2003., mesec dana pre nego što su Sjedinjene Države napale Irak, Bin Laden je putem Al Jazeere objavio audio zapis pozivajući ljude da se bore protiv američke vojske na ulicama. Otvoreno je izjavio: "Interesi muslimana i interesi socijalista podudaraju se u ratu protiv krstaša." [70]
ANSWER (Act Now to Stop Warand End Racism) je antiratna organizacija koja se eksponira u medijima. Njeni članovi su uglavnom socijalisti, komunisti, levičari ili progresivisti. Mnogi njeni osnivači su povezani s Međunarodnim centrom delovanja i Svetskom radničkom strankom, koja je komunistička radikalna organizacija. U tom smislu je ANSWER zapravo snaga prve linije koja se izjednačava sa staljinističkim komunizmom. U antiratnom pokretu takođe je učestvovala Not In OurName, vodeća organizacija Revolucionarne komunističke partije, koja je marksističko-lenjinistička stranka povezana s kineskim komunističkim režimom. [71]
Pored aktivnog zataškavanja terorista i organizovanja antiratnih pokreta, levičari su u pravnim krugovima uložili sve sile u protivljenju Patriotskom zakonu, koji je Kongres usvojio nedugo posle 9/11 kako bi ojačao antiterorističke sposobnosti SAD-a. Pre usvajanja zakona, FBI je čekao sedam godina pre hapšenja Samijaal-Ariana, profesora računarstva na Univerzitetu Južna Florida koji je teroristima pružao finansijsku podršku. Da je ranije postojao ekvivalent Patriotskom zakonu, ranije hapšenje Ariana moglo je sprečiti napade 11. septembra. [72]
Slepi šeik Omar Abdel-Rahman, koji je planirao bombardovanje Svetskog trgovačkog centra 1993. godine, osuđen je na doživotni zatvor 1995 godine. Njegova braniteljka Lynne Stewart je posetila zatvor i poslala Abdel-Rahmanovu poruku sledbenicima na Bliskom Istoku, govoreći im da nastave svoje terorističke aktivnosti. Stewart je proglašena krivom 2005. godine. Iznenađujuće, posle presude za krivicu, postala je politički idol levice i više puta je bila pozivana da predaje na univerzitetima, pravnim fakultetima i drugim mestima. [73]
Proučavanje američkog naučnika Davida Horowitza iz 2004. pod nazivom Bezbožni savez: Radikalni islam i američka levica otkriva gadnu povezanost islamskih ekstremista i radikalnih levičara. Prema njegovoj analizi, radikalna levica širom sveta je poslužila da zaštiti islamske džihadiste. [74]
Biti uz teroriste protiv zapadnih demokratskih država je deo dugog pohoda radikalne levice da uništi zapadno društvo iznutra. Oni su spremni da koriste bilo koju metodu koja im pomaže u postizanju ovog cilja. Iako levičarska ideologija nema površni odnos s islamskim ekstremizmom, njihovi ciljevi se poklapaju i prave pogubni savez protiv zapadnog sveta i postaju moćna alatka komunizma.
Zaključak
Od pariske komune i Lenjinove institucionalizacije nasilja, pa sve do KPK progona pod pokroviteljstvom države, komunizam je uvek koristio terorizam za postizanje svojih ciljeva. Štaviše, van teritorija koje kontrolišu komunistički režimi, komunizam je manipulisao raznim grupama i ljudima kako bi izveo terorističke akte, sejući haos širom sveta i bacajući diverzantsku dimnu zavesu na svoje neprijatelje. Napredak nauke i tehnologije je olakšao teroristima da ugroze nevine žrtve.
Teroristi koriste nasilje kako bi bacili društvo u nered, a strah koriste kako bi ljude stavili pod svoju kontrolu. Oni krše moralne vrednosti koje se univerzalno održavaju u čovečanstvu kako bi postigli svoje ciljeve. Koreni komunizma se mogu videti u njihovim osnovnim idejama, jer komunistička ideologija pruža teoretski okvir za njihove zle vrednosti.
Primarne žrtve islamskog ekstremizma su ljudi zemalja iz kojih potiču teroristi. Dok mediji fokusiraju svoju pažnju na terorističke napade koji ciljaju na zapadno društvo, velika većina ubijenih su muslimani. Slično tome, više od 100 miliona smrti prouzrokovanih komunizmom su skoro sve bile osobe koje žive pod vladavinom komunističkih režima.
Terorizam je neodvojiv od komunizma, koji je sam po sebi najveći izvorni uzrok terorizma. Dok se ovi otrovni koreni ne iskopaju, čovečanstvo neće uživati ni jedan dan mira. Samo prepoznavanjem uloge komunizma u terorističkim aktivnostima koje zlostavljaju naš svet i stajanjem na stranu tradicionalnih moralnih vrednosti i vere, ljudi se mogu zaštititi od ove pretnje.
Bibliografija
[1] BrianWhitaker, “TheDefinitionofTerrorism,” TheGuardian, May 7, 2001, https://www.theguardian.com/world/2001/may/07/terrorism.
[2] “LeninandtheUseofTerror,” World Future Fund, accessedNovember 17, 2018, http://www.worldfuturefund.org/wffmaster/Reading/Quotes/leninkeyquotes.htm.
[3] Karl Kautsky, TerrorismandCommunism: A Contribution to theNaturalHistoryofRevolution (1919), accessedNovember 17, 2018, https://www.marxists.org/archive/kautsky/1919/terrcomm/index.htm.
[4] Carey Goldberg, “‘Red Saturday’ NotSuch a CelebrationforLenin,” AssociatedPress, April 21, 1990，https://apnews.com/0f88bdb24ea112b606c9c56bca69e9dd; Francis X. Clines, “Upheaval in theEast; SovietCongressDebates New Presidency,” The New YorkTimes, March 13, 1990, https://www.nytimes.com/1990/03/13/world/upheaval-in-the-east-soviet-congress-debates-new-presidency.html.
[5] BrianCrozier, The Rise andFalloftheSoviet Empire (Rocklin, CA: Prima Lifestyles, 2000).
[6] Stanislav Lunev, ThroughtheEyesoftheEnemy: TheAutobiographyof Stanislav Lunev (Washington, D.C.: RegneryPublishing, Inc., 1998), 80.
[7] “TheKGB’sTerroristFootprints,” TheWashington Post, September 23, 1981，https://www.washingtonpost.com/archive/politics/1981/09/23/the-kgbs-terrorist-footprints/16f129fd-40d7-4222-975c-6e39044768bf/?utm_term=.0f15a9d808da.
[8] Ion MihaiPacepa, “RussianFootprints,” NationalReview, August 24, 2006, https://www.nationalreview.com/2006/08/russian-footprints-ion-mihai-pacepa/.
[9] Ion MihaiPacepaand Ronald Rychlak, Disinformation: FormerSpyChiefRevealsSecretStrategiesforUnderminingFreedom, AttackingReligion, andPromotingTerrorism (Washington, D.C.: WND Books, 2013), Chapter 33.
[10] “A SamplingofChinesePublicOpinionFollowingthe 9/11 TerroristAttacks,” [〈911恐怖分子袭击事件之后：国内言论摘登〉] ModernChinaStudies 《當代中國研究》, http://www.modernchinastudies.org/us/issues/past-issues/75-mcs-2001-issue-4/596-911.html. [In Chinese]
[11] Paul Berman, “ThePhilosopherofIslamicTerror,” The New YorkTimes Magazine, March 23, 2003, https://www.nytimes.com/2003/03/23/magazine/the-philosopher-of-islamic-terror.html.
[12] Raymond Ibrahim, “AymanZawahiriandEgypt: A Trip Through Time,“ TheInvestigative Project on Terrorism: A SpecialReport, November 30, 2012, https://www.investigativeproject.org/3831/ayman-zawahiri-and-egypt-a-trip-through-time.
[13] Dale C. Eikmeier, Qutbism: AnIdeologyofIslamic-Fascism, DefenseTechnicalInformation Center, March 2007, accessionnumber ADA485995, http://www.dtic.mil/docs/citations/ADA485995.
[14] HassanHassan, TheSectarianismoftheIslamicState: IdeologicalRootsandPoliticalContext (Washington: CarnegieEndowmentforInternationalPeace, June 2016), 26, https://carnegieendowment.org/files/CP_253_Hassan_Islamic_State.pdf.
[15] AndrewMcGregor, “Al-Qaeda’sEgyptianProphet: SayyidQutbandtheWar On Jahiliya,” Terrorism Monitor 1, No. 3, May 4, 2005, https://jamestown.org/program/al-qaedas-egyptian-prophet-sayyid-qutb-and-the-war-on-jahiliya/.
[16] Robert R. Reilly, TheRootsofIslamistIdeology (London: Centre forResearchinto Post-CommunistEconomies, February 2006), 4, http://crce.org.uk/briefings/islamistroots.pdf.
[17] Berman, “ThePhilosopherofIslamicTerror.”
[18] McGregor, “Al-Qaeda’sEgyptianProphet,” https://jamestown.org/program/al-qaedas-egyptian-prophet-sayyid-qutb-and-the-war-on-jahiliya/.
[19] A. E. Stahl, “‘OffensiveJihad’ in SayyidQutb’sIdeology,” International Institute forCounter-Terrorism, March 24, 2011, https://www.ict.org.il/Article/1097/Offensive-Jihad-in-Sayyid-Qutbs-Ideology#gsc.tab=0.
[20] McGregor, “Al-Qaeda’sEgyptianProphet.”
[21] Stahl, “‘OffensiveJihad’ in SayyidQutb’sIdeology.”
[22] McGregor, “Al-Qaeda’sEgyptianProphet.”
[23] Roxanne L. Euben, “MappingModernities, ‘Islamic’ and ‘“Western,’” in BorderCrossings: Toward a ComparativePoliticalTheory, ed. Fred ReinhardDallmayr (Lanham, Md.: LexingtonBooks, 2013), 20.
[24] Vladimir Lenin, What Is to Be Done? trans. JoeFinebergand George Hanna, accessedNovember 17, 2018, https://www.marxists.org/archive/lenin/works/1901/witbd/.
[25] Glenn E. Robinson, “JihadiInformationStrategy: Sources, Opportunities, andVulnerabilities,” in InformationStrategyandWarfare: A Guide to TheoryandPractice, eds. John ArquillaandDouglas A. Borer (London: Routledge, 2007), 92.
[26] Ibid.
[27] Ibid.
[28] McGregor, “Al-Qaeda’sEgyptianProphet.”
[29] “ImpalingLeninistQutbiDoubts: ShaykhIbnJibreenMakesTakfirUpon (Declares as Kufr) theSayingofSayyidQutbThat Islam Is a MixtureofCommunismandChristianity,” January 2, 2010, http://www.themadkhalis.com/md/articles/bguiq-shaykh-ibn-jibreen-making-takfir-upon-the-saying-of-sayyid-qutb-that-islam-is-a-mixture-of-communism-and-christianity.cfm.
[30] DamonLinker, “TheMarxistRootsofIslamicExtremism,” TheWeek, March 25, 2016, http://theweek.com/articles/614207/marxist-roots-islamic-extremism.
[31] CharlesMoscowitz, Islamo-Communism: TheCommunistConnection to IslamicTerrorism (City Metro Enterprises, 2013), Introduction.
[32] AnteroLeitzinger, “TheRootsofIslamicTerrorism,” TheEurasianPolitician, No. 5 (April–September 2002), http://users.jyu.fi/~aphamala/pe/issue5/roots.htm.
[33] LawrenceWright, TheLoomingTower: Al-QaedaandtheRoad to 9/11 (New York: KnopfPublishingGroup, 2006), 21.
[34] DawnPerlmutter, InvestigatingReligiousTerrorismandRitualisticCrimes (New York: CRC Press, 2004), 104.
[35] The 9/11 CommissionReport, TheNationalCommission on TerroristAttacksUpontheUnitedStates, 55, https://www.9-11commission.gov/report/911Report.pdf.
[36] MichaelScheuer, ThroughOurEnemies’ Eyes: Osama binLaden, Radical Islam, andthe Future ofAmerica, 2nd ed. (Washington: PotomacBooks, 2006), 114.
[37] LawrenceWright, TheLoomingTower: Al-QaedaandtheRoad to 9/11 (New York: KnopfPublishingGroup, 2006), 36.
[38] LawrenceWright, “TheManBehind Bin Laden: HowanEgyptianDoctorBecame a Master ofTerror,” The New Yorker, September 16, 2002, https://www.newyorker.com/magazine/2002/09/16/the-man-behind-bin-laden.
[39] LawrenceWright, TheTerrorYears: From Al-Qaeda to theIslamicState (New York: VintageBooks, 2016), 17.
[40] Wright, TheLoomingTower, 36.
[41] Glenn E. Robinson, “TheFourWavesof Global Jihad, 1979–2017,” MiddleEastPolicy 24, No. 3 (Fall 2017), 70, https://www.researchgate.net/publication/319160351_The_Four_Waves_of_Global_Jihad_1979-2017.
[42] Robinson, “JihadiInformationStrategy,” 88.
[43] Robinson, “TheFourWavesof Global Jihad,” 85.
[44] Anthony Bubalo andGregFealy, “Betweenthe Global andtheLocal: Islamism, theMiddleEast, andIndonesia,” TheBrookings Project on U.S. PolicyTowardstheIslamicWorld, No. 9 (October 2005), 7, https://www.brookings.edu/wp-content/uploads/2016/06/20051101bubalo_fealy.pdf.
[45] Robert Manne, “SayyidQutb: FatherofSalafiJihadism, ForerunneroftheIslamicState,” The ABC, November 7, 2016, http://www.abc.net.au/religion/articles/2016/11/07/4570251.htm.
[46] JoshuaSinai, “MiningtheRootsofthe ‘WhyandHow’ ofTerrorism,” reviewofTheMindoftheIslamicState: ISIS andtheIdeologyoftheCaliphate, by Robert Manne, TheWashingtonTimes, October31, 2017, https://www.washingtontimes.com/news/2017/oct/31/book-review-the-mind-of-the-islamic-state-by-rober/.
[47] Seth G. Jones, A PersistentThreat: TheEvolutionofalQa’idaandOtherSalafiJihadists (Rand Corp, 2014), 64–65, https://www.rand.org/content/dam/rand/pubs/research_reports/RR600/RR637/RAND_RR637.pdf.
[48] 2011 Report on Terrorism, TheNationalCounterterrorism Center, 14, https://fas.org/irp/threat/nctc2011.pdf.
[49] CountryReports on Terrorism 2016, BureauofCounterterrorismandCounteringViolentExtremism, https://www.state.gov/j/ct/rls/crt/2016/272241.htm.
[50] AlexNowrasteh, TerrorismandImmigration: A RiskAnalysis, Cato Institute, September 13, 2016, https://object.cato.org/sites/cato.org/files/pubs/pdf/pa798_1_1.pdf.
[51] ShiYanchun, [時延春]“ZhouEnlaiandtheMiddleEast,” [〈周恩來與中東〉] PartyHistory in Review 《黨史縱橫》, 7–8. http://waas.cssn.cn/webpic/web/waas/upload/2011/06/d20110602193952375.pdf [In Chinese]
[52] PartyofEuropeanSocialists, accessedNovember 17, 2018, https://www.google.com/url?q=https://web.archive.org/web/20130503194245/http:/www.pes.eu/en/about-pes/pes-members/parties&sa=D&ust=1542506434796000&usg=AFQjCNHwfLae215sWQn58IVwbGPeL_N0jg.
[53] “U.S. OrdersClosureof Palestine Information Office, Department Statement, September 15, 1987, Transcript,” US Department ofStateBulletin, November 1987，https://web.archive.org/web/20090808192756/http://findarticles.com/p/articles/mi_m1079/is_n2128_v87/ai_6198831/.
[54] Andrea L. Stanton, EdwardRamsamy, Carolyn M. Elliott, Peter J. Seybolt, eds., CulturalSociologyoftheMiddleEast, Asia, andAfrica: AnEncyclopedia, Vol. 1 (Los Angeles: SAGE, 2012), 274.
[55] Stefan Aubrey, The New DimensionofInternationalTerrorism (Zürich: vdfHochschulverlag AG ander ETH, 2004), 34.
[56] Ibid., 34–36.
[57] S. FrederickStarr, Xinjiang: China’sMuslimBorderland, firsted. (London: Routledge, 2004), 149.
[58] John Hooper, “ClaimsthatChinaPaid Bin Laden to SeeCruiseMissiles,” TheGuardian, October 20, 2001, https://www.theguardian.com/world/2001/oct/20/china.afghanistan.
[59] Ted Galen Carpenter, “TerroristSponsors: SaudiArabia, Pakistan, China,” TheCato Institute, November 16, 2001, https://www.cato.org/publications/commentary/terrorist-sponsors-saudi-arabia-pakistan-china.
[60] “China’s Role in Osama binLaden’s ‘HolyWar’ On America,” ThePopulationResearch Institute, 3, No. 23 (September 19, 2001), https://www.pop.org/chinas-role-in-osama-bin-ladens-holy-war-on-america/.
[61] YitzhakShichor, “TheGreatWallofSteel: MilitaryandStrategy in Xinjiang,” in Xinjiang: China’sMuslimBorderland, ed. S. FrederickStarr (London: Routledge, 2004), 158.
[62] QiaoLiangandWangXiangsui, ChaoXianZhan (UnrestrictedWarfare) (Beijing: Zhongguoshehuichubanshe, 2005), Chapters 2 and 5. [In Chinese]
[63] “ChineseFirmsHelping Put PhoneSystem in Kabul,” TheWashingtonTimes, September 28, 2001, https://www.washingtontimes.com/news/2001/sep/28/20010928-025638-7645r/.
[64] D. J. McGuire, “HowCommunistChinaSupports Anti-U.S. Terrorists,” AssociationforAsianResearch, September 15, 2005, http://www.asianresearch.org/articles/2733.html.
[65] JamieGlazov, United in Hate: TheLeft’sRomancewithTyrannyandTerror (Los Angeles: WND Books, 2009), Chapter 14.
[66] Ibid.
[67] “WardChurchill Profile,” DiscovertheNetworks, accessedNovember 17, 2018, http://www.discoverthenetworks.org/individualProfile.asp?indid=1835.
[68] Glazov, United in Hate, Chapter 14.
[69] “Nicholas De Genova Profile,” DiscovertheNetworks, accessedNovember 17, 2018, http://www.discoverthenetworks.org/individualProfile.asp?indid=2189.
[70] Glazov, United in Hate, Chapter 14.
[71] Ibid.
[72] Ibid.
[73] “LynneStewart Profile,” DiscovertheNetworks, accessedNovember 17, 2018, http://www.discoverthenetworks.org/individualProfile.asp?indid=861.
[74] David Horowitz, UnholyAlliance: Radical Islam andtheAmericanLeft (Washington D.C.: RegneryPublishing, Inc., 2004), 37.
